ปัญหาชีวิต

[Marinas]

จากที่เล่า ชีวิต จขกท ก็ราวเด็กในรุ่นเดียวกันนะคะ ไม่รู้ว่าในเวลานี้อายุเยอะแค่ไหน แม้กระนั้นก็น่าจะยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นช่วงต้น วัยนี้ จะแตกต่างจากชีวิตในวัยเด็กและก็เด็กทารก และก็ยิ่งในยุคปัจจุบัน การเกื้อกูลดูแลตนเองได้ ต้องทำเป็นเร็วขึ้น ที่เขียนนี้ เขียนเพื่อบอก จขกท ว่า แม่มีเหตุมีผลที่จำต้องไปเฝ้าตา เชื่อว่าในใจแม่ ก็ทุกข์ยากลำบากที่จะเลือก แต่ระหว่างบิดาของท่านกับลูก คือ จขกท ในเวลานี้ ผู้ที่ต้องการแม่ที่สุด เนื่องจากเจ็บป่วยเป็นคุณตา หาก จขกท รักแม่และก็คุณตา และก็ค่อยๆคิดให้ดี ทวนเรื่องนี้ใหม่ ความรู้สึกว่าถูกแม่ละเลยไป จะค่อยๆหายไป เพราะเหตุว่าความเข้าใจใหม่เข้ามาแทนที่

คนในวัยนี้ มักยังชิดกับความเคยชินที่กำลังจะได้รับการถนอมกล่อมเกลี้ยง เสมือนวัยเด็ก รวมทั้งคิดจากมุมสิ่งที่มีความต้องการของตนเป็นใหญ่ ถ้าฝึกหัดคิดในมุมของคนอื่นบ้าง หลายๆเรื่องที่รู้สึกว่าตนเป็นผู้ถูกทำให้เสียใจ ไร้คนดูแล อื่นๆอีกมากมาย จะหายไป จะเริ่มเข้าใจว่าไม่ใช่ตัวเองเท่านั้น ที่ต้องดิ้นรนกับหลายๆเรื่อง หลายๆอย่างๆแต่คนแก่รอบกาย และทุกคน ต่างก็ไม่ว่าง มีภารกิจ และชีวิตส่วนตัวของพวกเขาเอง แล้วก็สิ่งที่พวกเขาทำให้นั้น เชื่อเถอะนะคะว่า พวกเขาทำดีที่สุดเท่าที่จะทำเป็นแล้ว หน้าที่ของ จขกท ก็คือปฏิบัติภารกิจของตนให้เหมาะสมที่สุด ทั้งนี้ จะต้องรู้เรื่องเพราะว่า เมื่อวัยมากขึ้น หน้าที่รวมทั้งหน้าที่ทั้งหลายก็จะมากขึ้นด้วย หลายสาเหตุ มันเพิ่มเนื่องจากถูกสั่ง ถูกบอก แต่อีกมาก ที่คนเราจำเป็นต้องรู้ด้วยตนเอง

จากที่เล่า จขกท มิได้ปราศจากความมั่นใจในตัวเอง และขี้อายเท่าที่คิด สิ่งนี้ มองเห็นได้จากการที่ถูกบูลลี่ แม้กระนั้นไม่สนใจ จนถึงพวกเขาเลิกไป คนไม่มีความมั่นใจตัวเอง ทำอย่างนี้มิได้หรอกนะคะ และก็นี้เป็นกระบวนการจัดการกับการเช็ดกบูลลี่ที่ดีเลิศๆวิธีหนึ่งเลยทีเดียว ไม่มากมายก็น้อย การบูลลี่ กับการหยอกเย้าในหมู่เพื่อนมีเนื้อหาและเจตนาไม่เหมือนกัน บูลลี่นั้น เจตนาเป็นตั้งมั่นทำให้เสียใจ เสียความเชื่อมั่น รวมทั้งทำร้ายจิตใจ แต่หยอกล้อ เจตนาต่างออกไป คือการเล่นสนุก รวมทั้งหวังให้สหายสนุกด้วย ในหลายกรณี สิ่งกำเนิด ไม่ใช่บูลลี่ และก็ตามหลักแล้ว เมื่อสหาย คนเราก็จำต้องรู้ว่าเพื่อน ไม่ใช่จริงจังไปเสียหมด เขียนเรื่องนี้ หากว่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่บางทีอาจผ่านเข้ามาอ่านด้วยค่ะ

กับแม่นั้น ช่องว่างเกิดขึ้นเนื่องจากว่าการติดต่อสื่อสารกันไม่พอ รวมทั้งหรือติดต่อไม่ผ่าน ส่วนใดส่วนหนึ่งอาจเพราะว่าแม่ไม่มีเวลาแล้วก็ความถนัดที่จะยอมรับฟัง จขกท อย่างตั้งใจ แล้วก็ในเวลาเดียวกัน จขกท เองก็อาจไม่ยินยอมสื่อสาร รวมทั้งหรือยังไม่สามารถหาวิธีสื่อสารกับแม่เพื่อให้แม่รู้จักและก็เข้าใจตนเองที่เป็นอยู่ได้ ถ้าไม่สื่อสารให้ดี การที่แม่จะรู้ว่าลูกอยากได้อะไร คิดอะไรอยู่ เป็นอะไรแล้วก็ทำอะไรอยู่ ไม่ใช่ง่าย ปรารถนาอะไร จำต้องบอก ไม่ว่ากับแม่รวมทั้งหรือกับทุกคน อย่าคอยให้คนอื่นจะต้องอ่านใจแล้วก็สิ่งที่ต้องการของตัวเองจ้ะ

ส่วนคุณครูนั้น จะว่าไปแล้ว ครูไม่น่าพูดแบบนั้น แม้กระนั้นอาจเพราะเหตุว่าคำตอบของ จขกท อาจมีส่วนทำให้อาจารย์กล่าวแบบนั้น แล้วก็นี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในชีวิตมนุษย์บ่อยๆนั้นคือ ไม่มีทางเป็นไปได้ที่คนเราจะเจอกับผู้ที่พูดดีปฏิบัติดีกับพวกเราไปเสียทั้งหมดทั้งปวง ในหลายๆครั้ง เป็นเพราะเหตุว่านิสัยแล้วก็ความเคยชินของพวกเขา แต่อีกไม่น้อย ที่ตัวเราเองก็มีส่วนทำให้คนอื่นๆทำกับพวกเราเช่นนั้น ที่สำคัญเป็น ไม่เก็บเรื่องราวเหล่านั้น มาไว้ภายในหัวใจ เนื่องจากว่าตามความเป็นจริง มันจบลงแล้ว รวมทั้งการเก็บเอาไว้ภายในในใจทำให้ดวงใจหมองหมองเสียเปล่าๆสิ่งที่อาจเก็บคือการเรียนรู้และก็บทเรียนค่ะ นอกจากนั้น ปล่อยให้มันผ่านไป ถ้อยคำหรือประโยคเหล่านี้ เจ็บเมื่อคิดตามคำ แต่แม้เข้าใจเรื่อง บริบท คนพูดแล้วก็ตนเองในเวลานี้ๆไม่มีเหตุให้จำต้องเจ็บ จำเป็นต้องเสียใจ ถ้าเกิดแม้กระนั้นจำต้องเติบโตต่างหาก

ชีวิตมีสุขทุกข์ปะปน กำเนิดเป็นคน จะมีสุขภาพที่เกิดขึ้นกับจิตแข็งแรงได้ เลือกได้นะคะ ว่าจะสุขง่าย หรือทุกข์ง่าย เลือกให้สุขง่ายเถิดนะคะ

เป็นทรรศนะหนึ่งเพียงแค่นั้น มอบรักblogspottoday.weebly.com/] blogspottoday[/url]