การที่เราเจอะกันเป็นด้วยเหตุว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[Naprapats]

แขน ร ม นั้นจะพาคนทั้งสองมาเจอกันในช่วงเวลาหนึ่ง และก็ถ้าหากหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากอาจจะจำเป็นต้องจาก

สิ่งไหนที่พวกเราทำมา ไม่อย ากเจอก็จำต้องเจอ ไม่อย ากจากก็ต้องจาก นี่แหละดก ที่เรียกว่า ก ร ร ม


โดยเหตุนี้ การที่พวกเราโดน ทำ จากคนอื่นๆ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันได้ผลสำเร็จของมือ ร ม ที่เราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเป็นเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เพราะอยู่นอกเหนือวิสัยของคน ที่จะรับรู้ได้

เหมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงเราไว้บนพื้นโลกโดยที่พวกเราไม่รู้สึกตัว หรืออากาศ ถึงจะมองไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว รกร ร ม ก็แบบเดียวกัน ทุกความประพฤติปฏิบัตินั้นส่งผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงพวกเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อเราเข้าใจดีแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างแขน ร ม กับเขาถัดไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

พวกเราก็จำเป็นต้องฝึกหัดที่จะให้อภัย ปลดปล่อยเขาออกมาจากใจ เลิกสร้างแขน ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า พวกเราให้อภัยเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับมือ ร ม ที่เขาทำ โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวพันอะไรก็ตามกับเขา

เสมือนคำที่ว่า "บุญใคร..แขน ร ม มัน"

ตามหลักคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านตรัสไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

เนื่องจากทุกๆสิ่งทุกๆอย่างล้วนควรจะมีแหล่งที่มา นั่นเป็น ตัวมือ ร ม ที่นำพามา

แม้กระนั้นเมื่อพามาเจอะกันแล้ว ต่อจากนั้นคือ พวกเราเองจะเป็นคนระบุ

กำหนดให้ดีก็ด้วยกันประพฤติดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่พวกเรา

การพบเจอกันในปัจจุบัน เป็นผลของมือ ร ม ในสมัยก่อนก่อนหน้านี้

แม้กระนั้นชีวิตจะเป็นอย่างไร ในอนาคต คือผลของกร ร ม ที่เราทำในวันนี้
пรรม
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/