​​​​​​​เล่าเรื่องผี^^

[kaizas]

เรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในช่วงวัยมัธยม ที่ด้วยความดื้อ และก็ค่อนข้างดื้อรั้น จนกระทั่งทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่อาจ..ลืมเลยทีเดียว 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในช่วงมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานที่เรียนที่ผมเรียนนั้นค่อนข้างที่จะเก่า แล้วก็มีอายุไม่ต่ำลงยิ่งกว่า 100 ปีซึ่งถือว่าเป็นอีกหนึ่งสถานที่เรียน ที่มีประวัติศาสตร์ภูมิหลังอย่างนาน ก็เลยไม่ประหลาดใจที่จะมีเรื่องมีราวร้อนๆอย่างนี้ เกิดขึ้นแต่ไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยทั้งปวงของโรงเรียน ถูกเก็บเอาไว้ในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในห้องประชุม โดยในห้องนอกจากอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรอาจารย์ ตกแต่งอยู่ ที่ฝาผนังคงจะเกือบจะๆ10 เศียรอย่างยิ่งจริงๆ ซึ่งคนใดที่เป็นอาจารย์สายการเล่าเรียน หรือเปล่าใช่การละครบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากยุคใกล้ๆเครื่องดนตรีอยู่ ซึ่งคนใดที่มีเซ้นส์ก็จะรู้ได้ในทันทีว่า ห้องกลุ่มนี้มีพลังงาน บางอย่างอยู่แน่นอน


ซึ่งทุกคนในโรงเรียนต่างเข้าใจกันอยู่ ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ออกจะน่าสยดสยอง อย่างมาก แต่ว่าดูอย่างกับว่าด้วยความดื้อ ในวัยเด็ก ซึ่งในช่วงนั้นก็พูดได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบสาว ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวกลุ่มนี้ เปลี่ยนเป็นเรื่องขบขันที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนพ้องหรือมาพูดเล่าเกินจริง กระทั่งไม่ได้คิดอะไรล้นหลามนักนั่นเอง


แต่แล้วเย็นวันหนึ่ง ในตอนใกล้สอบสถานศึกษาได้จัดการ ปิดโรงเรียนไว จึงทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังหอประชุมกับเพื่อนพ้องๆเพื่อรอเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ ข้างหลังเลิกเรียน พวกเราได้ทำการไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จำเป็นจะต้องนั่งคอยอาจารย์ที่บันไดข้างเวทีแม้กระนั้นอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงเพลงไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เล่าเรื่องผี

เราอีกทั้ง ห้องต่างมองหน้ากัน และก็ความสงสัยก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้บอกว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ ครู อยู่ด้านในห้องกันแน่ ก็เลยทำให้หัวหน้าห้องของเรา ได้เดินเข้าไปดูที่ห้องกับเปลี่ยนเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมก็เลยได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ทางเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีใครอยู่เลยแต่เพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่ไม่ได้ถูกอัดเทปเอาไว้ แล้วก็เป็นเพลงที่สัมผัสได้ทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย เครื่องดนตรีวงมโหรีอีกทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในช่วงตอนค่ำที่เงียบกริบของสถานศึกษา โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่ผู้ที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงและก็เริ่มน่าขนลุกขึ้น จึงทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆและสร้างอารมณ์มาระอุ ให้กับเพื่อนๆต่างทุกคนเงียบกันหมด แล้วก็ต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆสหายผู้หญิง ในห้องเริ่มมีอาการสั่นกลัว แล้วก็ร้องไห้ในทันทีทันใด และก็ผมมั่นใจได้เลยว่ามันต้องมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย และรู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม แล้วก็ได้ยินมันไม่ธรรมดาอย่างยิ่งจริงๆซึ่งผมกล้ายืนยันเลยว่า เพลงที่เราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกเล่นเพลงขึ้น และรู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่เราไม่สามารถชี้แจงได้ เรื่องเล่าผี

แต่ด้วยความไวคึกคะนองของผม ที่ดูท่ายังคงขำขัน กับเพื่อนผู้หญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรมากนัก และไม่ใช่คนที่กลัวเรื่องอะไรแบบนี้ หรือ โลกสวยมากมายก่ายกอง นักผมเลยบอกเพื่อนฝูงไปว่าช่างเถอะหรอกพวกครู ในเครื่องดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนพวกเรา เพราะเหตุว่าหอประชุมนั้น ค่อนข้างจะที่จะเงียบและเปลี่ยวมากมายนั่นเอง เรื่องเล่าผี

แต่ว่าดูราวกับว่าบรรยากาศจะมิได้ดีขึ้นเลย สหายๆผู้หญิงต่างพากันร้องไห้และสั่นกลัว และผมก็นึกในใจว่า เพราะเหตุไรพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแต่ว่าด้วยบรรยากาศ ก็คงจะรู้เรื่องได้ว่าแขนขาสั่นคงจะไม่สามารถที่จะกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกผิดด้วยเหมือนกัน 

แต่ต่อไป โดยประมาณ 10 กว่านาคราวหลังจากที่เราได้ยินเสียงดนตรีอยู่ๆกลอนประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา ทันที ทุกคน ต่างกรีดร้องแล้วก็ด้วยความสะดุ้ง พร้อมกับประตูห้องเปิดออกมาแม้ว่าไม่มีคนอยู่ในห้อง ซึ่งผมหันไปมองก็มองไม่เห็นผู้ใดอยู่ด้วย เช่นกัน ภายหลังที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่ไม่ได้นัดแนะต่างโหวกเหวกโวยวาย และก็กรีดร้องกันด้วยความกลัว

ด้วยความที่เป็นวัยแก่นแก้ว และก็ผมเป็นผู้เดียวที่มองเข้าไป ในห้องก็มิได้เห็นอะไรแต่อยู่ๆก็เห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในเครื่องดนตรี ซึ่งผมรู้ได้ทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติอย่างแน่แท้ และมันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เรื่องผี

ภายหลังที่มีเสียงกรีด รวมทั้งดังทั้งสถานที่เรียน จนทำให้พวกอาจารย์และอาจารย์ต่างพากันมาดูว่ากำเนิดอะไรขึ้นแล้วก็เราก็ได้ กระทำการเล่าราวทั้งผองให้ฟัง จนทำให้ครูที่สถานที่เรียนนั้น ต่างมองหน้ากันและพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆประเดี๋ยววันพรุ่ง เราจะทำบุญสุนทานใหญ่กันเลยดีกว่า...

ต่อจากนั้นพวกเราก็มิได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย แม้เรียนดนตรีไทยจริงๆพวกเราจะเอาเครื่องดนตรีมาไว้ที่บนเวที และก็จะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงแม้ว่าอาจารย์จะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน รวมทั้งปฏิเสธครูทันทีทันใดหรือรวมถึงการขนของ หรือ ขนเครื่องดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็จำเป็นต้องไปกันครั้งละผู้คนจำนวนไม่ใช้น้อยอีกด้วย 

หลังจากนั้นเรื่องราวพวกนี้ ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ ยังคงเล่ากันอยู่แล้วก็เป็นเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานหมู่อย่างแน่นอน เพราะว่าเพื่อนกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อรอเข้าห้องเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง และก็หัวข้อนี้ก็เปลี่ยนเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นพวกเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เรื่องเล่าผี �������เรื่องเล่าผี